The Great Barrier Reef

23 oktober
We rijden via The Whitsundays, een eilandengroep, naar Mackay. We lunchen in Airli Beach, een gezellig drukke badplaats aan een prachtige baai. Erg geliefd bij backpackers. Aan de boulevard zijn niet alleen picnicplaatsen, maar ook openbare zeewater-zwembaden waar iedereen gebruik van kan maken. Hier kun je veilig zwemmen, in zee niet van oktober-mei, vanwege de stingers (gevaarlijke kwallen). Ik heb vandaag een stuk gereden, want de rit was voor Sietze best lang. Het ging best, maar Sietze kan zijn benen vrijwel niet kwijt op de passagiersplaats, dus vaak zal ik niet rijden. In Mackay kamperen we op Black Beach camping, weer aan zee. Verder weinig boeiende plaats.

24 oktober
Vandaag gaan we richting Yeppoon en lunchen onderweg in Clairview, een prachtige picnic-plek aan zee. We gaan kamperen op de Yeppoon Beachside Caravan Park.
Maken weer een lange strandwandeling en gaan ’s avonds eten bij The Coffee Company. Ik heb heerlijke barramundi (vis) gegeten. Onze buren komen van Tasmanië en vertellen ons allerlei wetenswaardigheden van het eiland. Australiërs maken graag een praatje en vertellen graag over hun land. Soms ook wel sterk aangedikte verhalen, bijv. over alle gevaarlijke dieren in Australië. Die zijn er natuurlijk wel, maar de meeste kom je niet gauw tegen.

24 oktober
Aangezien mijn oor, ook na dagen druppelen, nog steeds doof is, wil ik naar de dokter. Ik vraag de manager van de camping of hij dat kan regelen. Dat blijft aanvankelijk niet mee te vallen, maar hij vindt een arts waar ik ’s middags om 13.15 uur terecht kan. We blijven daarom nog maar een dag op deze camping.
Het medisch centrum is in Yeppoon en we lopen er langs het strand heen. Midden op de dag is het nog steeds erg heet. Er werken 7 artsen in het centrum en toch heb ik een uur moeten wachten. Ik moest 3 formulieren invullen met vragen over familie, ziektes, operaties en ik kwam alleen maar voor een oor uitspuiten?! De vrouwelijke arts Mac Rae nam uitgebreid de tijd, controleerde mijn oren, bloeddruk (die te hoog was) en wees me op de risico’s van oren uitspuiten. Ik kon doof worden, bloedingen, ontstekingen...even dacht ik; laat maar. Ik moest een verklaring ondertekenen dat ik gewezen was op de risico’s, de arts en de verpleegkundige tekenden ook. Al met al waren we daar ook weer een tijdje mee bezig. Toen nog wachten bij de verpleegkundige die het klusje uiteindelijk zou klaren. Afijn, na 2 uur, kon ik weer horen. In NL en Zweden duurt zoiets 10 minuten. Er blijkt in Australië een cultuur van schadeclaims te heersen, zoals in de VS.
’s Avonds laat praten we met Erik op Skype.

25 oktober
Yeppoon- Boyne Island
We blijven de A1 volgen. De suikerrietplantages hebben plaats gemaakt voor enorme praires, waarin enorme kuddes vee lopen.
We wilden eigenlijk naar Tannum Sands, onze buurman had ons dat aangeraden, maar die camping lag niet aan zee en dan is het gelijk erg warm. Stukje terug was camping Boyne Island, die lag aan de rivier. Geen prettige camping, veel vaste plaatsen, suffe plaats.

27 oktober
We gaan naar 1770, vreemde naam voor een plaats. Capt. Cook is hier geland in 1770, vandaar. Onderweg op een picnic-plaats komen we in gesprek (zoals zo vaak) met een Australisch ouder echtpaar, die 5 maanden door het land hadden gereis met hun 4WD en dito camper. Ze gaven ons allerlei tips voor routes, campings, mooie stranden enz. Erg aardig, leuke mensen. Bij de Tourist Information informeren we naar de Lady Mushgrave Cruise, die we willen maken vanuit 1770. Ze vertellen daar het een en ander en het blijkt echt een aanrader. We gaan ’m dus boeken en kamperen dan 2 dagen in 1770, een prachtig mooie baai maar de camping is minder: behoorlijk druk en alleen maar zand. We hebben wel weer aardige buren: twee Filipijnse gezinnen in tenten. En we ontmoeten Jeff Schouten, die nederlandse ouders heeft en aardig nederlands spreekt. Hij heeft met zijn vrienden gevist en wil ons de krab laten proeven, die ze op houtvuur gaan klaarmaken. Drie kerels in een tent en een bende eromheen!

28 oktober
We moesten vroeg op want de boot vertrekt om 8 uur. Er zijn niet zoveel mensen, ongeveer 40, allerlei nationaliteiten en de kleinere catamaran wordt gebruikt. De boot doet er anderhalf uur over en de zee is behoorlijk onrustig. Ik had reisziekte-tabletjes ingenomen maar was toch nog ziek onderweg. Oh, wat duurt het dan lang! Maar dan...Lady Mugrave Island, zoiets moois heb ik nog nooit gezien. Het water is onnatuurlijk blauw, groen, turquoise en zo helder. Er ligt in de lagoon een ponton, waar het schip aanmeert. Op het ponton staan tafels, banken maar is ook alles aanwezig om te snorkelen en vissen. Trappen en vlonders maken het makkelijk om in zee te gaan. We gingen eerst met een glasbodemboot naar het eiland om daar een wandeling te maken. We moesten crocs aan en ook die werden verstrekt. De gids vertelde over het eiland, de vele vogels die er broeden en de schildpadden die hier hun eieren komen leggen. Vanuit de glasbodemboot kon je de vele verschillende koralen zien. Terug op het ponton, werd een erg goed lunchbuffet geserveerd. En daarna gingen we snorkelen. Wat een vissen, gekleurde koralen en een schildpad. Al met al zijn we 5 uur op de lagune geweest. Het was een onvergetelijke dag!

29 oktober
We gaan vandaag naar Hervey Bay, een rit van ongeveer 130 km. Het landschap verandert langzaam aan; het wordt wat groener. Onderweg gaan we aan zee koffie drinken. Doen nog ergens boodschappen en vinden een kampeerplek op Big4 Fraser Lodge in Hervley Bay. De zee is behoorlijk wild en er staat veel wind. We wandelen langs de boulevard van Hervey Bay maar vinden er niet veel aan. De meeste badplaatsen missen de gezellige bedrijvigheid zoals we die in Europa kennen. Er zijn ook vrijwel geen (jacht)havens. Op de camping staan Duitsers met hun eigen camper, die een wereldreis maken. En om een uur of 9 begint het zowaar een beetje te regenen en moeten we in de bus zitten. We hadden ons luifeltje jammer genoeg niet opgezet.