Brisbane en Gold Coast
Door: Lida
Blijf op de hoogte en volg Lida & Sietze
02 November 2013 | Australië, Burleigh Heads
30 oktober
Van Hervey Bay gaan we eerst naar Tin Can Bay, waar we koffie drinken op een picknic-plaats aan zee. Saai plaatsje, je kunt er wel dolfijnen spotten. Daarna gaan we naar Rainbow Beach; we hadden gehoord dat deze twee plaatsen erg mooi zijn. Rainbow Beach is wel levendiger, ook hier komen veel jonge mensen en het brede strand is mooi, maar echt bijzonder vonden we het niet. Na de lunch rijden we naar Gympie, grappige plaatsnaam, naar de kustweg van Noosa Heads. Opvallend hoe weinig kerken er in Australië zijn, dat maakt het dorps-stadsbeeld ook eenvormig. Doorgaans staan er alleen fantasieloze huizen, winkels en bedrijven langs rechte brede straten. Kenmerkend voor Australiërs is hun makkelijke levensstijl: lopen vaak op blote voeten of slippers, korte broeken, hemdjes. Niet bepaald modieus, als het maar luchtig en makkelijk zit, het hoeft niet mooi te zijn. Ook de auto’s zijn vooral practisch, veel 4WD en Japanse merken, nauwelijks mode-auto's.
Die avond gaan we kamperen op Coolum Beach Holiday Park, een grote camping direct aan zee in een gezellige badplaats. We maken een lange strand-boulevard-wandeling langs de woeste zee, waar surfers hun best doen. Er is happy hour bij de pizzeria, dus eten we pizza vanavond. In Australië stikt het van de fastfood-restaurants, dat is ook wel te zien: erg veel hele dikke mensen.
31 oktober
Naar Brisbane vandaag. Eerst linnengoed omwisselen bij Britz, die service hoort bij lange-termijn-huur. Neemt al met al nogal tijd in beslag, eerst om er te komen en dan zijn er Duitsers voor ons die hun bus komen ophalen. Maar goed, alles weer spic en span in de bus. We moeten de weg zien te vinden door Brisbane met onze waardeloze Navman-GPS, maar uiteindelijk vinden we toch de camping die we zochten: New Market Gardens. Net voor de camping zien we zowaar een Aldi, nee maar, ook hier. Daar moeten we even boodschappen doen! Natuurlijk komen we er met een kar vol spullen uit. Die middag gebruiken we om wat te luieren, lezen, mailen enz.
1 november
Brisbane. Met de stadsbus, die om de hoek van de camping langs komt, gaan we de stad in. Erg duur openbaar vervoer: $5,60 p.p. enkele reis. Maar wel 2 uur geldig op al het openbaar vervoer, inclusief de city-ferry, die over de rivier vaart en verschillende stops heeft. Gaan we doen dus, altijd leuk om vanaf het water een stad te zien.
Brisbane is een leuke stad met veel restaurants, café's, culturele attracties. Het ligt mooi aan de brede Brisbane rivier. Brisbane werd lang beschouwd als provinciaal, maar heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een moderne metropool. Wij hebben er heerlijk rondgelopen, geluncht, gewinkeld en de nieuwste Ipad Air gekocht. Die bleek hier een stuk goedkoper te zijn dan in NL en we krijgen ook nog 11% belasting terug. We zaten er al lang over de denken er eentje te kopen en het prijsvoordeel trok ons over de streep. Eind van de middag weer met de bus terug naar de camping, waar we de Duitse wereldreizigers weer tegenkwamen. Er zijn sowieso veel Duitse toeristen in Australië.
2 november
We willen zo langzamerhand wel eens wat anders dan de kust zien, dus gaan we meer het binnenland in en dat bleek een goede keus. Een afwisselend landschap, heuvelachtig, groen, mooie huizen. In Tamborine National Park maken we een wandeling door het regenwoud en drinken we heerlijke koffie. Er tegenover is een gekke horror-winkel, een oudere vrouw, flink zwart opgemaakt runt de zaak en verkoopt bizarre dingen, wel apart op die plek.
We besluiten toch weer naar zee te gaan, omdat daar de meeste campings zijn. Dat bleek een verkeerde keus. De Gold Coast is een volle, drukke kust met enorme flatgebouwen. Zoiets hebben we in Europa nog niet gezien, de Costa del Sol is er niets bij. De campings zijn peperduur en erg vol. Maar uiteindelijk moeten we toch ergens staan en zoeken we een plek op Tallebudgera Creek Tourist Park, die ook $46 kost. We maken er maar het beste van en gaan een stuk langs zee lopen, waar we niet de enigen zijn deze keer.
Van Hervey Bay gaan we eerst naar Tin Can Bay, waar we koffie drinken op een picknic-plaats aan zee. Saai plaatsje, je kunt er wel dolfijnen spotten. Daarna gaan we naar Rainbow Beach; we hadden gehoord dat deze twee plaatsen erg mooi zijn. Rainbow Beach is wel levendiger, ook hier komen veel jonge mensen en het brede strand is mooi, maar echt bijzonder vonden we het niet. Na de lunch rijden we naar Gympie, grappige plaatsnaam, naar de kustweg van Noosa Heads. Opvallend hoe weinig kerken er in Australië zijn, dat maakt het dorps-stadsbeeld ook eenvormig. Doorgaans staan er alleen fantasieloze huizen, winkels en bedrijven langs rechte brede straten. Kenmerkend voor Australiërs is hun makkelijke levensstijl: lopen vaak op blote voeten of slippers, korte broeken, hemdjes. Niet bepaald modieus, als het maar luchtig en makkelijk zit, het hoeft niet mooi te zijn. Ook de auto’s zijn vooral practisch, veel 4WD en Japanse merken, nauwelijks mode-auto's.
Die avond gaan we kamperen op Coolum Beach Holiday Park, een grote camping direct aan zee in een gezellige badplaats. We maken een lange strand-boulevard-wandeling langs de woeste zee, waar surfers hun best doen. Er is happy hour bij de pizzeria, dus eten we pizza vanavond. In Australië stikt het van de fastfood-restaurants, dat is ook wel te zien: erg veel hele dikke mensen.
31 oktober
Naar Brisbane vandaag. Eerst linnengoed omwisselen bij Britz, die service hoort bij lange-termijn-huur. Neemt al met al nogal tijd in beslag, eerst om er te komen en dan zijn er Duitsers voor ons die hun bus komen ophalen. Maar goed, alles weer spic en span in de bus. We moeten de weg zien te vinden door Brisbane met onze waardeloze Navman-GPS, maar uiteindelijk vinden we toch de camping die we zochten: New Market Gardens. Net voor de camping zien we zowaar een Aldi, nee maar, ook hier. Daar moeten we even boodschappen doen! Natuurlijk komen we er met een kar vol spullen uit. Die middag gebruiken we om wat te luieren, lezen, mailen enz.
1 november
Brisbane. Met de stadsbus, die om de hoek van de camping langs komt, gaan we de stad in. Erg duur openbaar vervoer: $5,60 p.p. enkele reis. Maar wel 2 uur geldig op al het openbaar vervoer, inclusief de city-ferry, die over de rivier vaart en verschillende stops heeft. Gaan we doen dus, altijd leuk om vanaf het water een stad te zien.
Brisbane is een leuke stad met veel restaurants, café's, culturele attracties. Het ligt mooi aan de brede Brisbane rivier. Brisbane werd lang beschouwd als provinciaal, maar heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een moderne metropool. Wij hebben er heerlijk rondgelopen, geluncht, gewinkeld en de nieuwste Ipad Air gekocht. Die bleek hier een stuk goedkoper te zijn dan in NL en we krijgen ook nog 11% belasting terug. We zaten er al lang over de denken er eentje te kopen en het prijsvoordeel trok ons over de streep. Eind van de middag weer met de bus terug naar de camping, waar we de Duitse wereldreizigers weer tegenkwamen. Er zijn sowieso veel Duitse toeristen in Australië.
2 november
We willen zo langzamerhand wel eens wat anders dan de kust zien, dus gaan we meer het binnenland in en dat bleek een goede keus. Een afwisselend landschap, heuvelachtig, groen, mooie huizen. In Tamborine National Park maken we een wandeling door het regenwoud en drinken we heerlijke koffie. Er tegenover is een gekke horror-winkel, een oudere vrouw, flink zwart opgemaakt runt de zaak en verkoopt bizarre dingen, wel apart op die plek.
We besluiten toch weer naar zee te gaan, omdat daar de meeste campings zijn. Dat bleek een verkeerde keus. De Gold Coast is een volle, drukke kust met enorme flatgebouwen. Zoiets hebben we in Europa nog niet gezien, de Costa del Sol is er niets bij. De campings zijn peperduur en erg vol. Maar uiteindelijk moeten we toch ergens staan en zoeken we een plek op Tallebudgera Creek Tourist Park, die ook $46 kost. We maken er maar het beste van en gaan een stuk langs zee lopen, waar we niet de enigen zijn deze keer.
-
03 November 2013 - 13:11
Margriet:
Wat heerlijk dat lekkere weer, en fijn dat je weer goed kan horen Lida.
Leuk dat jullie daar de iPad een stuk goedkoper konden kopen. Kunnen we binnenkort FaceTime uitproberen!
Hier is het vandaag nat en fris met af en toe hagel en onweer. En morgen wordt er regen verwacht.
De foto van Brisbane vanaf het water roept bij mij herinneringen op aan Manhattan vanaf het water.
Liefs Frank en Margriet -
03 November 2013 - 15:33
Agnes:
Mooie foto,s heb je gemaakt hoor,maar dat de camping zo duur is verwacht je toch niet.
Maar dat de iPad goed koper is,maakt het weer goed.
Je reis ziet er goed uit,jullie hebben het naar jullie zin zo te zien,en ook mooi weer.
Hier regent het en er staat veel wind.Nog heel veel plezier daar geniet er lekker van.
Liefs Agnes en Ton -
03 November 2013 - 23:04
Pascal:
Haaj Lied & Sietze,
Net met veel plezier jullie Australie-avonturen tot nu toe gelezen! Wat een prachtige plaatjes; echt professioneel! Die van de Lagoon zijn echt adembenemend mooi; inderdaad Blue Lagoon.
Liefs,
Pascal xx -
06 November 2013 - 12:40
Conny:
een oeroude Australische legende.
Er was eens een jonge krijger die Walla heette en die erg verliefd was op een mooie, jonge vrouw die Moora heette.En zij op hem. Walla had de inwijdingsceremonie van de stam doorstaan,hij was een man en kon dus trouwen met iedere vrouw van de stam die hij wilde. En Moora wilde wel. Walla kon het bijna niet verdragen van zijn geliefde weg te moeten, maar de traditie schreef me voor dat hij voordat de bruiloft plaatsvond op jacht moest gaan en de buit van de jacht moest schenken aan de ouders van de bruid. Op een mooie ochtend met dauw op de bladeren ging Walla op pad. Moora gaf hem een witte kaketoeveer, die hij in zijn haar deed.Terwijl Walla weg was, ging Moora honing verzamelen voor het feest. Die was overigens niet zo eenvoudig te vinden, en ze moest verder van het kamp vandaan dan ze gewoonlijk deed. Ze kwam bij een dal met grote stenen. Er heerste een vreemde stilte in het dal, geen vogels geen of insecten te horen. Ze was net van plan weg te gaan, toen ze een nest met grote witte eieren in het oog kreeg, de grootste eieren die ze ooit had gezien.Die moet ik meenemen voor het feest, dacht ze en ze strekte haar hand uit naar de eieren. Op hetzelfde ogenblik hoorde ze iets groots over de stenen glijden, en nog voordat ze tijd had om weg te komen of haar mond te openen, had een enorme bruingele slang zich rond haar lichaam geslingerd. Ze vocht, maar het lukte niet los te komen, en de slang snoerde zich steeds vaster om haar heen. Moora keek omhoog naar de blauwe lucht boven het dal en probeerde Walla,s naam te roepen, maar ze had geen lucht meer in haar longen om een geluid te kunnen voortbrengen. De greep van de slang werd steviger en steviger, en tenslotte was al het leven uit Moora geknepen en waren alle botten in haar lichaam gebroken. Toen gleed de slang terug naar de schaduw waar hij vandaan kwam en waar hij onmogelijk kon worden gezien, omdat zijn kleuren één werden met het lichtspel tussen de bomen en de stenen in het dal. Het duurde twee dagen voordat haar gebroken lichaam tussen de stenen in het dal werd gevonden. Haar ouders waren ontroostbaar en haar moeder vroeg huilend aan haar vader wat ze tegen Walla moesten zeggen als hij terugkwam. Het kampvuur was bezig uit te gaan toen Walla tegen het ochtendgloren terug kwam van de jacht. Hoewel het een vermoeiende tocht was geweest, waren zijn stappen lichtvoetig en zijn ogen hadden een blijde glans. Hij liep naar Moora,s ouders. die zwijgend bij het vuur zaten. "Hier zijn mijn geschenken", zei hij,. En de jachtbuit was goed: hij had een kangoeroe, een wombat en de dijen van een emoe bij zich. "Je bent op tijd voor de begrafenis, Walla, jij die onze zoon zou worden,"zei Moora,s vader. Walla zag eruit alsof iemand hem had geslagen en het lukte hem bijna niet zijn pijn en verdriet te verbergen, maar als een echte stoere krijger hield hij zijn tranen binnen en vroeg koel: "Waarom hebben jullie haar nog niet begraven?""Omdat we haar pas gisteren gevonden hebben,"antwoordde de vader. "Dan zal ik met haar meegaan en haar geest opeisen. Onze wirinun kan haar gebroken botten genezen, en ik zal haar geest terugbrengen en weer leven in blazen""Het is te laat,"zei de vader. "Haar geest is al vertrokken naar waar de geesten van alle dode vrouwen heengaan. Maar degene die haar heeft gedood, leeft nog steeds. Ken je je plicht, zoon?"Walla verliet hen zonder een woord te zeggen. Hij woonde in een grot samen met de andere ongetrouwde mannen van de stam. Ook tegen hen sprak hij niet. Vele maanden verstreken zonder dat Walla deelnam aan het zingen en dansen. Hij zat maar in zijn eentje. Sommigen dachten dat hij zijn hart had laten verstenen en Moora probeerde te vergeten. Anderen dachten dat hij van plan was om Moora te volgen naar het dodenrijk van de vrouwen. "Dat lukt hem nooit,"zeiden ze. "Er is een rijk voor vrouwen en een rijk voor mannen."Een vrouw kwam bij het vuur zitten. "Jullie hebben het mis,"zei ze. "Hij denkt na over hoe hij de vrouw moet wreken. Denken jullie misschien dat je alleen maar een speer hoeft mee te nemen om Bubbur, de grote bruingeleslang, te doden? Jullie hebben hem nog nooit gezien, maar ik heb hem een keer gezien toen ik jong was, en op die dag heb ik mijn grijzen haar gekregen. Het was het vreselijkste wat je je maar kon voorstellen. Geloof me, Bubbur kan maar op één manier overwonnen worden en dat is met moed en list. En dat heeft die jonge krijger, volgens mij."De volgende dag kwam Walla bij het vuur, Zijn ogen schitterden, en hij leek bijna opgewonden toen hij vroeg wie er mee wilde om rubber te verzamelen. "Wij hebben rubber,"zeiden ze, verrast over Walla,s goede humeur. "Je kunt van ons krijgen.""Ik wil verse rubber hebben,"zei hij. Hij lachte om hun verschrikte gezichten en zei:"Ga mee, dan zal ik jullie laten zien waarvoor ik de rubber zal gebruiken."Nieuwsgierig gingen ze met hem mee, en nadat ze de rubber hadden verzameld, bracht hij hun naar het dal met de grote stenen. In de hoogste boom bouwde hij een platform en vroeg de anderen zich terug te trekken naar de poort van het dal.Hij vroeg zijn beste vriend bij hem in de boom te komen, en van daaruit riepen ze Burburs naam, terwijl de echo,s door het dal rolden en de zon aan de hemel steeg. Ineens was hij er. Een enorme bruingele kop die heen en weer zwaaide op zoek naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Eromheen krioelde het van kleinere bruingele slangen, klaarblijkelijk uit de eieren gekomen die Moora had gezien. Walla en zijn vriend kneedde de rubber tot grote ballen. Toen Bubbur hen in de boom in de gaten kreeg, opende hij zijn bek, bewoog met zijn tobg en strekte zich naar hen uit. De zon stond op zijn hoogste punt en Bubburs wirode bek schitterde. Op het moment dat hij aanviel, stopte Walla de grootste rubberen bal precies in de open bek van de slang. De slang hapte instinctief toe, waardoor de tanden diep in de rubber verdwenen. Bubbur rolde zich op zijn rug, maar slaagde er niet in de rubber die in zijn bek vastzat kwijt te raken. Walla en zijn vriend zagen kans dit trucje bij alle kleinere slangen te herhalen, en al snel waren ze allemaal onschadelijk gemaakt door het verzegelen van hun bekken. Toen riep Walla de anderen mannen en die toonden geen genade, maar doodden alle slangen.Bubbur had immers de knapste dochter van de stam gedood, en Bubburs nakomelingen zouden op een dag net zo groot kunnen worden als hun moeder.Sinds die dag komt de gevreesde bruingele Bubbur-slang nog maar zelden voor in Australie. Maar de angst van de mensen heeft hem elk jaar iets groter en dikker gemaakt.
Moraal van dit verhaal::
Dat de liefde een groter mysterie is dan de dood. En dat men op moet passen voor slangen.
Veel liefs uit Lelystad waar de slangen niet zo groot zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
