de zon schijnt weer

13 december

De dag begint met zonneschijn. We vertrekken laat vandaag en rijden door een bergachtig landschap. Onderweg komen we een grote camper tegen met Duits kenteken, toch bijzonder op Tasmanië. We komen door Queenstown, een kopermijnstadje midden in dit prachtige gebied. En dan begint het te regenen als we een hoge bergpas over gaan en door een onherbergzaam gebied rijden. We proberen het met een ander land te vergelijken en dat lukt niet; het is hier zo anders, zo bijzonder. We gaan koffie drinken bij Lake Burbury, een picknickplaats tevens natuurcamping. Het ziet er heel verlaten uit. Halverwege de middag komen we bij Nationaal Park Lake St. Claire, waar we even gaan kijken. Er is een Visitor's Centre, een lodge met restaurant en een natuurcamping. We besluiten daar te gaan staan dan kunnen we hier nog gaan wandelen vanmiddag. Hier is het begin/eindpunt van de Overland Track, een 7-daagde wandeltocht van Mt. Cradle naar Lake St. Claire. Er zit een groep wandelaars met grote rugzakken die vandaag zijn aangekomen, ze zien er moe en nat uit. Er staan borden dat slangen actief zijn en dat je moet oppassen waar je je voeten zet. Deze slangen behoren tot de giftigste ter wereld, 15 minuten na een beet ga je dood. Dat wandelt toch niet prettig, maar we gaan toch maar een stuk langs het meer lopen en kijken heel goed uit. Komen langs een observatiepost om vogelbekdieren te bekijken; niets gezien omdat die pas tegen de avond uit hun hol komen. Het weer is aardig opgeklaard, zelfs de zon krijgen we geregeld te zien. Al met al een mooie dag.

14 december
Volgens het weerbericht zou het vandaag zonnetje/wolkje worden, maar we beginnen met wolkje.
Onze route gaat door een gebied met veel meren al dan niet stuwmeren, want op verschillende plaatsen kom je waterkrachtcentrales tegen, geen fraai gezicht. We komen door het plaatsje Tarraleah, een mooi dorp dat in 1930 is gebouwd om de werknemers van de waterkrachtcentrale te huisvesten. Het dorp is gerestaureerd en er is o.a. een prachtig art-deco hotel, golfbaan, restaurant en pub, mooie camping (waren we hier gisteren maar terecht gekomen) en een café waar we heerlijk geluncht hebben. De eerste keer dat we zo'n sfeervol dorp tegenkomen. Inmiddels hebben een flauw zonnetje.
We gaan weer verder door dit prachtige gebied, soms regenwoud soms farmland met koeien en schapen soms productiebossen tot we in Nationaal Park Mount Field komen met een mooie camping. We zoeken een plek en gaan wandelen naar de Russell- en Horse Shoe Falls. De wandeling erheen is door het bos met enorme bomen, swamp gum trees, de hoogste bomen ter wereld. En dat samen met de vele palmvarens een schitterend gezicht. De Russell Falls zijn het mooiste, een brede trapsgewijze waterval.
Er zijn nog veel meer wandelingen te maken, dus blijven we hier morgen ook nog.

15 december
Uitslapen! Het is mooi weer, we kunnen weer buiten ontbijten. We doen vanochtend alles op ons dooie akkertje en ook nog wat kleren wassen. 's Middags zijn we gaan wandelen naar de Lady Barron Falls en de Tall Trees Circuit, een wandeling van 2,5 uur door de bush met enorm hoge bomen. Sommige zijn wel 400 jaar oud. De kolonisten hebben heel veel bomen gekapt om landbouwgrond te krijgen, maar tot voor kort was de houtindustrie nog steeds actief om deze woudreuzen te kappen om er papier van te maken. Gelukkig hebben natuurbescherming en de Groene Partij zich sterk gemaakt om deze bomen te behouden. Nu worden steeds meer productiebossen aangelegd in gebieden die toch al kaal gekapt zijn. Tijdens de wandeling komen we een ouder stel tegen die op de camping staan met een caravan. Ze komen uit Queensland en zoals velen met hen, ontvluchten ze de zomerhitte en gaan een paar maanden naar het koele Tasmanië. Hij blijkt Nederlander, 30 jaar geleden hierheen geëmigreerd. Zijn vrouw is Française uit Réunion. Ze hebben elkaar ontmoet in Zuid-Afrika. Grappig, veel Australiërs hebben zo'n soort verhaal.
Terug bij het Visitor's Centre kopen we iets te eten, want we hebben niet veel meer. We hadden gehoopt te kunnen eten in het café, maar de kok is al naar huis. Sietze doet wat worstjes op de bbq en daar doen we het maar mee vandaag. Wijn is er nog wel gelukkig. Morgen gaan we naar Hobart.

16 december
Blauwe lucht, hoera! Buiten ontbijten! En bericht van Margriet, dat DimSum een schadevergoeding betaalt voor het vroegtijdig afbreken van onze China-reis. Dat is goed nieuws.
We gaan weg van deze mooie plek en komen in een heel ander, meer gecultiveerd landschap terecht met steeds meer bebouwing. We doen uitgebreid boodschappen in een voorstad van Hobart in een groot winkelcentrum. Er heerst kerstdrukte, iedereen koopt kerstkadootjes. Als we onze volle kar boodschappen in de kastjes hebben gepropt, is het al 13.00 uur. We moeten nog lunchen en vinden het eigenlijk al te laat om nu Hobart te gaan bekijken. We rijden door naar Dover, dat ten zuiden van Hobart, aan zee ligt. Mooi rustig gebied, zo ook de camping. Wel weer lekker om aan zee te zijn, nu het mooi weer is. Vanavond eten we weer van de grill, maar 's avonds buiten zitten, is er niet meer bij, te koud.q