Tibet

26 september
Lhasa
De vlucht was weer prima, geen vertraging, geen maaltijd. De aankomst was verrassend in veel opzichten. Niet alleen was het minder warm, bergachtig en meteen heel Chinees. We hadden grote problemen bij Immigration. Onze papieren bleken niet te kloppen, een of ander stempel ontbrak. Het ging allemaal zo omslacht, bureaucratisch. Je komt de luchthaven niet af zonder een gids, die je permit voor Tibet heeft. Afijn, iedereen was door de douane en met onze papieren waren op een gegeven moment wel 10 in uniform gestoken mannen en de gids bezig. Uiteindelijk moesten we mee naar het hoofdkantoor, onder begeleiding van 6 man. We vroegen natuurlijk hoe lang dit allemaal zou duren: „tonight you will be in your hotel“ en het was middag. Maar niet lang daarna, kregen we te horen dat alles in orde was. We snapten er allemaal niks van! We gingen samen met een jong Nederlands stel en een Argentijnse met de gids in een busje naar Lhasa, dat een uur rijden van het vliegveld is. Wat een overgang: mooie asfaltwegen, blauwe lucht, ruig berglandschap: kompleet anders dus.
Lhasa is een moderne Chinese stad met brede wegen en grote gebouwen. We hadden ons Tibet anders voorgesteld eigenlijk. In Lhasa moest iedereen ook nog geld pinnen en dat bleek voor de Nederlanders niet te lukken. Dan maar eerst naar het hotel, waar bij de receptie chaos heerste: mensen moesten inchecken en alles gaat gepaard met formulieren, paspoorten, visa, permits, stempels een ongelooflijke bureaucratie. Gelijktijdig met ons, was een groep fietsers ook aangekomen, die hun fietsen in vliegtuigdozen in de hal moesten zetten. Ze gaan 1000 km fietsen door de Himalaya naar Kathmandu, pittig! Maar goed, we kregen een mooie kamer, echt Chinees ingericht.
Wij moesten ook met de reisagent spreken, omdat ons visum verlengd moet worden. Het blijkt nu, dat de agent in Kathmandu dat niet goed gedaan heeft. We hebben een visum voor 14 dagen i.p.v. 1 maand. Er wordt druk heen-en-weer gepraat, in het Chinees, maar ze verzekeren ons dat het allemaal goed komt. OK, maar eerst moeten we geld zien te krijgen. Onze gids gaat mee naar een andere bank. Er is nog een Nederlander bijgekomen, die met de trein uit Beijing is gekomen. Gelukkig komt er geld uit de muur! Ook nog even langs een tempel gelopen en ondertussen rammelen we van de honger. We gaan samen eten in het restaurant dat bij het hotel hoort. Dit restaurant wordt gerund door twee Nederlandse stellen, die hier ooit als reisleiders zijn terechtgekomen. Was heel gezellig met elkaar. We hebben allemaal wel een beetje last van de hoogte, 3400 m, kortademig, hartkloppingen, licht in het hoofd. We moeten het rustig aan doen, heel veel water drinken en weinig eten.