India

7 september
Jaipur - Deogarh
Vertrokken om 9.30 uur voor een rit van 5 uur. We zien onderweg weer de gebruikelijke taferelen: overvolle vrachtwagens, groepen mensen op weg naar een hindoestaans festival met veel muziek en kleurige vlaggen. Het autorijden is een avontuur en voortdurend zijn er bijna ongelukken, zo lijkt het tenminste. Links en rechts inhalen, of in een bocht kan allemaal. Toch zijn de weggebruikers heel relaxt; niemand wordt boos. We zagen wel onderweg twee vrachtwagens op zijn kant en een motor in puin liggen. Sietze had op internet gelezen dat in India de meeste ongelukken gebeuren, niet erg opwekkend. Het beste er maar van hopen. Onze chauffeur mr. Singh lijkt betrouwbaar en geroutineerd. Het landschap onderweg is niet bijzonder, vlak en groen. Naarmate de dag vorderde, komen we in een heuvelachtig landschap. We slaan een excursie naar Pushkar over; het is uit de route en niet echt speciaal. We lunchen onderweg in een soort wegrestaurant annex toeristenwinkel. Alle chauffeurs met toeristen doen dat. We eten er prima, maar kopen niets. Rond half 3 komen we in Deogarh Mahal, weer een prachtig paleis, waar we hartelijk worden ontvangen. We krijgen een suite, heel mooi, een enorme badkamer en aparte zitkamer. Ik heb wat last van mijn darmen, dus doe het rustig aan. Na een uurtje relaxen, gaan we het dorp in, leuke straatjes, niet zo hectisch als Jaipur. Ik slaag er zowaar in om een bloes en broek te kopen op een prettige manier. ’s Avonds is er een optreden van een zang- en dansgroep waar we niet veel aan vinden. We zijn hier met nog 3 andere gasten in dit enorme hotel. We eten weer heerlijk en morgenochtend dan maar zwemmen, want soms komen we tijd te kort in zo’n hotel als dit.

8 september
Deogarh - Udaipur (138 km, 3 uur)
Om 9.30 uur vertrekken, vinden we een prettige tijd. We kunnen dan voor we weggaan nog zwemmen. Bij het ontbijt proberen verschillende obers mij van alles te eten te geven als ze merken dat ik nauwelijks eet. Ze zijn blij dat ik wel geroosterd brood en wat fruit mee wil nemen onderweg. Er is een groot gezelschap uit de hogere kaste (om in Indase bewoordingen te spreken) dus er is een enorm ontbijtbuffet. Maar goed, we gaan weer de weg op en zijn al aardig gewend aan de idiote verkeerssituaties. We blijven ons verbazen over alles wat we in de dorpen zien, je komt echt ogen te kort. Halverwege stopt de chauffeur in een stadje waar we ons wijst om een Hindoe-tempel te bekijken, waar het erg druk was. We waren de enige blanken, dus we werden nogal bekeken. Op blote voeten natuurlijk, maar het witte marmer is zo heet! Hindoes hebben heel veel goden en net zoveel festivals en feestdagen. Daardoor is er elke dag wel wat te vieren in een tempel. Rond de hoofdtempel staan kleine tempeltjes gewijd aan de verschillende goden. De mensen brengen bloemen of eten en drinken als offer naar de tempel. Een stukje verderop stopt de chauffeur weer op een plek, waar een hindoe-tempel staat uit 626, die niet meer wordt gebruikt.
Niet veel later rijden we Udaipur, een grote drukke stad, door om naar ons hotel te gaan. The Royal Retreat ligt buiten de stad, erg mooi gelegen in de groene bergen. Ook dit hotel is prachtig, staat vol met antiek en vrijwel geen gasten. En een prachtige kamer met een enorm groot bed. De middag besteden we met zwemmen, op de veranda thee en bier drinken en een beetje slapen. ’s Avonds eten we in het grote lege restaurant met wel 6 obers aan je tafel, die voortdurend klaar staan als je maar een pink beweegt. Uiteindelijk hebben we wel een leuk gesprek met ze, want die jongens vervelen zich natuurlijk ook.

9 september
Udaipur
Heerlijk, we blijven nog een nachtje in dit hotel. Eerst zwemmen voor het ontbijt in ons privé-zwembad en dan de hectische stad Udaipur in om samen met chauffeur en gids de verschillende topattracties te bekijken. We zijn vandaag niet de enigen: opvallend veel Spanjaarden doen hetzelfde als wij. We gaan eerst naar de Jagdish tempel, een grote hindoe-tempel gebouwd in 1651, gewijd aan de god Vishnu, waar een dienst aan de gang was. Jammer genoeg mag je in tempels geen foto’s maken, maar Sietze heeft stiekum een filmpje opgenomen:) Daarna naar de City Palace, een enorm koninklijk paleis prachtig gelegen aan het Lake Pichola. Het paleis bestaat eigenlijk uit 3 paleizen die gedurende 300 jaar zijn gebouwd. Een deel van het paleis is nog in gebruik van de koinklijke familie en een deel is een hotel. Binnen is het een wirwar van gangen, trappen, zalen, vele prachtig gedecoreerd met typische oosterse spiegeltjes en gekleurd glas. Er is een enorme verzamelijk antiek zilver te zien. Het was er behoorlijk druk en heel erg warm. Daarbij kwam nog dat mijn darmen behoorlijk opspeelden. Ik was dan ook blij toen de gids ons meenam naar het meer om een boottripje te maken naar het zomerpaleis dat op een eilandje ligt. Heerlijk even op het water, jammer dat we zo’n warm zwemvest om moesten. Ook dit zomerpaleis was weer sprookjesachtig mooi. Wat hadden die lui het voor elkaar zo’n paar honderd jaar geleden. Wat een weelde, wat een rijkdom. En ze hadden zoveel vrouwen, honderden, die allemaal in het harem leefden, afgesloten van de buitenwereld. We zijn ook nog naar de Sahelyion ki Bari, ofwel Vrouwentuin. Hier mochten de vrouwen van de koning heen om achter gesloten deuren, te zwemmen en te genieten van de vijvers en het park. Maar wij mochten niet in dat zwembad met fontein, dus wilden we heel graag terug naar ons hotel. De gids bedankt voor zijn diensten met een tip en wij lekker relaxen, lunchen, zwemmen. We zijn nu de enige gasten en vanavond mogen we kiezen waar we willen eten. We gaan heel romantisch eten bij het verlichte zwembad, in de bomen hangen lantaarns, de krekels zorgen voor de muziek. Wat een bijzondere avond!

10 september
Udaipur - Jodhpur (270 km, 6 uur)
Na het zwemmen en ontbijten gaan we om 9.00 uur met mr. Singh op weg naar Jodhpur. We onderbreken halverwege de rit voor een bezoek aan de Ranakpur tempel, een belangrijke pelgrimplaats in Noord-India. Het is een schitterende tempel, alles van wit marmer en allemaal beeldhouwwerken. Sietze maakte een blunder toen een oranje/wit geklede oude man naar ons toe kwam, zei hij direkt: we don’t need a guide. Bleek hij de opperpriester te zijn, de hoogste in rang in de tempel! Hij wilde ons welkom heten en een stip op ons voorhoofd geven. Nou ja, je kan niet alles weten.
De rit ging vandaag door een mooi bergachtig gebied, allemaal slingerweggetjes en overal vrouwen met prachtige gekleurde sari’s, veel mannen met grote rode tulbanden. De mensen zijn hier hebben een veel donkerder huiskleur. Ook veel vee: geiten, koeien, schapen, een echt landbouw-veeteelt gebied. De dorpen zijn onaanzienlijk, vies en lelijk. Het is ongelooflijk dat er geen huisvuil wordt opgehaald, geen schoon drinkwater is en misschien ook geen riolering.
Langzamerhand komen we in een ander landschap terecht: halfwoestijn en het is nog heter, ik vermoed tegen de 40 graden. Maar in de auto hebben we daar geen last van.
Pas rond 4 uur komen we in ons hotel aan: Ratan Vilas, weer een heel stijlvol hotel met zwembad, prachtig en heerlijk koel in de kamer.
Eerst lekker relaxen, thee drinken op het mooie terras. Later op de avond eten we weer heerlijk op datzelfde terras, bij kaarslicht.