het zuidoosten

17 december
Heerlijk weer een mooie dag. We rijden weer terug naar het noorden, slingeren langs en van de kust. Veel boom- en wijngaarden. Heerlijke kersen gekocht langs de weg. Rond lunchtijd komen we toevallig langs een prachtig gelegen restaurant Peppermint Bay Restaurant, waar we heerlijk op het terras lunchen met een Tasmaanse witte wijn erbij. Daarna duurt het niet lang meer voor we in het dorpje Snug komen, waar we gaan kamperen. Maken eerst een praatje met de onderhoudsman van de camping. Hij zegt dat het heel warm gaat worden de komende dagen. Rustige camping aan zee. Kinderen zijn aan het zwemmen en kanoën. Ik durf er toch niet meer in, ma al die griezelverhalen over slangen, kwallen, krokodillen en haaien. Hier zeggen ze, komen bijna nooit haaien: te koud. Maar toch.

18 december (43 jaar geleden in Edam getrouwd)
Inderdaad, mooi weer. We gaan vandaag naar Hobart, de hoofdstad van Tassie. Het is een uurtje rijden vanuit Snug. We kunnen makkelijk parkeren, vlak voor het Tasmanian Museum & Art Gallery. We lopen eerst langs de haven, waar een enorm cruiseschip ligt, die een trip maakt van Sydney langs de zuidkust van Australie, Tasmanie en dan Nieuw-Zeeland. Mooie tocht. Daarna lopen we het stadscentrum in en komen in een enorm winkelgebied, waar het nu best druk is vanwege de kerst. Overal terrasjes, wel gezellig. Vervolgens naar het museum, dat net zoals in Melbourne, gratis is. Het was ons vooral te doen om de Aboriginal afdeling. Er is zo weinig te zien van de oorspronkelijke bevolking in het dagelijks leven, dat je wel naar een museum moet om er iets van te weten te komen (en internet natuurlijk). Mooie tentoonstelling, droevige verhalen wat er met de Aboriginals is gebeurd. Pas in de 60- er jaren is er erkenning gekomen en hebben de Aboriginals hun stem laten horen, gebieden opgeëist en aandacht gevraagd voor hun problemen. ze worden de verloren generatie genoemd.
We moeten terug naar de auto want onze parkeertijd is om en er wordt behoorlijk gecontroleerd. We rijden toch nog even naar de haven, eten daar wat en lopen naar Salamanca Square, waar elke zaterdag een grote markt wordt gehouden, met vooral lokale producten. Maar vandaag dus niet, wel zijn er veel leuke restaurants, cafés, terrasjes, ziet er leuk uit. Gaan we toch proberen om er op een zaterdag heen te gaan.
Om een uur of 3 verlaten we Hobart en rijden we naar Seven Mile Beach, waar we op de camping gaan staan. Op 5 minuten lopen, ligt het strand. Het is behoorlijk warm geworden. Morgen wordt het over de 30 graden!

19 december
Inderdaad een hele warme dag. We zijn niet meer gewend de airco aan te zetten en 's avonds tot laat buiten te zitten. Onderweg naar de oostkust doen we in Sorell boodschappen, daarna komen er alleen nog maar kleine plaatsjes met dito winkels. Dit gebied is heel anders dan het westen van Tasmanië, veel meer cultuurland, maar ook dun bevolkt. Die dode dieren op en langs de weg blijven we toch erg vinden. Vandaag zelfs een vogelbekdier. Soms staan er borden langs de weg met de mededeling "In case of animal injury call" en dan volgt een ongelooflijk lastig telefoonnummer, dat geen mens dus belt.
Vroeg in de middag zijn we in Triabunna, dat wordt aangeprezen als een geweldig leuk plaatsje met een geweldige camping. Dat valt dus wat tegen. Australische reclame is behoorlijk overdreven, daar zijn we inmiddels wel achter. Saai plaatsje dus en de camping is troosteloos. Hier blijven we niet. We gaan er wel lunchen op de altijd aanwezige picknickplaats en gaan dan verder naar Swansea. Mooie route langs zee, heel stil, uitzicht op Schouten Island (destijds door Abel Tasman ontdekt). We gaan kamperen op Swansea Holiday Park en hebben een plek bij het strand. Er zijn weinig mensen op de camping, wel lege oude caravans van vaste gasten. Langs zee is het niet zo warm door de wind, het zeewater is behoorlijk koud, dus ik ga er niet in. We kunnen buiten eten en heel laat blijft het warm. Er staat een rode maan, gek gezicht.

20 december
Veel minder warm, scheelt vast wel 10 graden. We gaan laat weg, want we hebben maar een klein stukje voor de boeg: Nationaal Park Freycinet, zo'n 60 km verderop. We zijn er rond lunchtijd en checken vast in op Big4 Camping Coles Bay. Na de lunch gaan we het nationaal park in om de wandeling naar het uitzichtpunt Wineglass Bay te maken. We zijn niet de enigen! Het grote parkeerterrein staat behoorlijk vol, weer heel veel Chinezen. Ook een paar Bennett kangoeroes die eten komen bietsen. De wandeling gaat bergopwaarts en na 600 traptreden ben je op een uitzichtpunt van waar je Wineglass Bay kunt zien. Het is bewolkt, maar de zon begint net even te schijnen. Wij maken ook veel foto's van de Chinezen die massa's plaatjes schieten met smartphones, tablets en hele dure camera's, allemaal dezelfde foto's.
Op de terugweg naar de camping zien we aan de Honeymoon Bay tenten staan en gaan bij het Visitors Centre informeren of we er met de camper ook kunnen staan. Voor campers blijkt een apart gedeelte te zijn en nadat we even gekeken hebben, boeken we een plaats voor morgen. We hebben wel zin om hier een dagje te blijven, mooie plek aan een prachtige baai.
Terug op de camping begint het al gauw te regenen, jammer. Vervelend om in de camper te koken met alle ramen dicht en tot overmaat van ramp is het gas op. Gelukkig hebben we ook een magnetron en maken we het eten daarin af. Morgen wordt er " a shower or two " verwacht, maar het is gelukkig niet koud.