zon, zee, strand

We blijven nog een paar dagen aan de oostkant van Corsica, niet alleen langs zee maar nemen ook de Route de Bavella, een rondrit die langs de mooiste berglandschappen van Corsica voert. Gelukkig zijn de wegen wel bochtig maar niet heel smal en bovendien met vangrails langs de afgronden. Bovenop de Col de Bavella wordt wel duidelijk dat deze route in veel reisgidsen staat; het staan wel 10 touringcars en enorm veel auto's geparkeerd, dus wij reden er zo snel mogelijk langs. De weg naar beneden leverde zowat verbrande remmen op. Eerst begon het te stinken en al gauw bleek de rook uit de voorwielen te slaan. Na een pauze ging het wel weer. In het vervolg toch meer op de motor afremmen dus.
We kampeerden op de camping van Bonifacio, die een beetje tegenviel. We zijn wel een beetje verwend met al die mooie campings van de afgelopen dagen.

Dinsdag de 13e gingen we met de veerboot naar Sardinië. Belachelijk dure overtocht voor maar 50 minuten varen. En over een paar weken, nemen we hem weer omdat we via de westkant van Corsica terug willen reizen naar het vasteland van Italië. Wel erg mooie overtocht overigens, met uitzicht op de witte krijtrotsen van Bonifacio.

Sardinië is direct anders, rustiger, minder bewoond, minder in cultuur gebracht. Onze eerste kampeerplek is aan de westkust Camping La Tortuga. Enorme luxe camping met maar weinig campers en caravans aan een prachtig wilde kust. Het waait behoorlijk vanuit zee, dus enorm hoge golven.

Opvallend veel jonge Duitse gezinnetjes met een baby. Ik heb me laten vertellen dat ze vrij lang zwangerschapsverlof hebben in Duitsland en er gebruik van maken om lang op vakantie te gaan. Sowieso veel Duitsers, maar ook Nederlanders, Zwitsers en Fransen, voornamelijk senioren natuurlijk.

We vervolgen onze route langs de noordwest kust naar het zuiden. De kust is prachtig mooi, de zee azuurblauw en je kunt de bodem zien. Het binnenland is wild, begroeid met struiken en lage bomen. Overal bloeien wilde bloemen.
We bekijken de stad Castelsardo, gelegen op een vulkanische landtong, gesticht door de Genuezen. Langs de stegen in het centrum veel winkeltjes met kunstnijverheid en juwelen met vnl. bloedkoraal. Het steeds wel wennen dat tussen 1 en 4 uur vrijwel het hele sociale leven stilvalt. We rijden verder naar Sassari, maar bezoeken de stad niet omdat we die te groot en te druk vinden. Wel gaan we buiten de stad boodschappen doen bij de Carrefour natuurlijk. Het landschap rond Sassari is weinig boeiend, voornamelijk landbouwgebied. We gaan weer aan zee kamperen op Camping Laguna Blu bij Alghero. Ook dit is weer een mega grote camping, waar we maar met weinig campers/caravans staan, maar wat zal het hier 's zomers druk zijn!
De volgende dag fietsen we naar Alghero, ongeveer 6 km van de camping vandaan. Voor de kust ligt een enorm cruiseschip, dus dat belooft de nodige drukte. Alghero is een Catalaanse stad, zelfs de straatnamen zijn in het Catalaans. We vieren hier Sietze's verjaardag een week later, dus koffie met taart op een gezellig terras en na de vele straatjes te zijn doorgelopen, gaan we lunchen op een pleintje. Erg leuke dag. 's Avonds eten we weer van de grill; we koken eigenlijk nauwelijks in de bus en eten ook altijd buiten. Later op de avond wordt het kouder en kunnen we niet meer buiten blijven zitten.

Van Alghero gaan we langs de spectaculaire kustweg naar Bosa. Kilometers lang slingeren we langs de schitterde kust met steile klippen en stille baaien. De zee is ongelooflijk mooi blauw, zo ook de lucht. Langs de weg paarse, lilla wilde bloemen en gele brem. Het berggebied is vrijwel onbewoond en ontoegankelijk door de dichte begroeiing van struiken. In Sardinië wonen de mensen van oudsher niet aan de kust, zoals op veel eilanden, maar in de veilige bergen. Sardijnen zijn voornamelijk schapenherders en pas later is de visserij in opkomst gekomen. Er zijn om die reden ook niet veel kustwegen en vissersdorpen. Nadat het toerisme op gang is gekomen, zijn er wel veel badplaatsen gekomen.
Bosa is een stille badplaats met wat visserij en heel veel plezierboten. Na Bosa rijden we door kleine dorpjes met smalle straten. Overal heerst de middagrust, alle luiken en winkels zijn dicht. Langzaamaan verandert het landschap in laagland, de vroegere moerassen die zijn drooggelegd en zeer vruchtbare landbouwgrond heeft opgeleverd . We kamperen op Camping Spinnaker bij Cabras, waar een en al lolligheid heerst want er is een Nederlandse groepscamperreis aangekomen, een stuk of 12 campers, lachen, gieren, brullen! Blij dat we er een eind vanaf staan, dichtbij het zwembad, maar het water is me te koud. We lopen naar het strand en zien dat er dichtbij een enorme industriehaven ligt, niet echt mooi dus.

Morgen gaan we kamperen bij een Agriturismo. We zijn lid geworden van Fattore Amico, dat zijn meestal wijnboeren die camperaars een kampeerplek aanbieden op hun land. Eens kijken hoe dat bevalt.